söndag 7 Dec 2008, 10:54

Hier is alweer Darkthrone-album nummertje veertien. De Noren debuteren in 1991 als deathmetalband, maar gooien voor hun album A Blaze in the Northern Sky alle technische bagage overboord en worden pioniers van de Noorse blackmetalsound. De band wordt berucht wegens zijn extreme artistieke opvattingen: Darkthrone oefent niet, neemt alles zo lofi mogelijk op en weigert op te treden.

(Deze recensie verscheen eerder op KindaMuzik)
Langzaam evolueert Darkthrone echter naar een geluid dat steeds meer invloeden van (post)punk en metal uit de eerste helft van de jaren tachtig vertoont. Ze zijn zich terdege bewust van de meer idiote kanten van die subcultuur, die ze echter niet verdoezelen, maar juist op een enigszins ironische manier opblazen. De grimmig beschilderde jongens veranderen zo in relaxte slackers, waarbij vooral drummer Fenriz zich steeds meer ontpopt als een Noorse versie van The Dude uit The Big Lebowski. De slogan op Dark Thrones & Black Flags is dan ook: "As far as we know, no modern metallers were hurt during the recording of this album, BUT one can always hope."

Omdat Darkthrone nog steeds niet toert, leveren ze ongeveer elk jaar een album af. Dark Thrones & Black Flags ligt in het verlengde van zijn twee voorgangers, The Cult Is Alive en F.O.A.D., maar is nog net iets beter dan die ook al niet misselijke albums.

Darkthrone anno 2008 is vooral een producent van topriffs. 'Death of All Oaths (Oath Minus)', 'Norway in September' en 'The Winds They Called the Dungeon Shaker' dingen allemaal mee naar de kwalificatie 'riff van het jaar'. Voeg daar het lekker losse punkige drummen van Fenriz bij, de ontsporende gitaarsolo's en de fijn stupide meebrulteksten en je hebt een winnende formule. In de laatste categorie scoren trouwens vooral 'Hanging out in Haiger' en 'Hiking Metal Punks', een eerbetoon aan de favoriete hobby van de heren.

Dark Thrones & Black Flags is dus een winnaar. Hopelijk wordt de opvolger - de dertiende van deze maand gaan de opnames van start - net zo goed.