onsdag 29 Apr 2009, 19:17
Karen O is zo seks jeweetzelluf
In normaal Nederlands: Karen O van de New Yorkse band Yeah Yeah Yeahs stal als verwacht de show. Waar haar collega’s op de drums (met koptelefoon), bas/gitaar sober maar plichtsgetrouw hun werk deden, spande de toch al weer 30-jarige Karen Lee Orzolek de charismatische kroon. En dat op ‘Queens Night’, zoals ze zelf een aantal keer riep. (Get it? Kroon? Queen? Oké, verder. Weet zij veel dat wij er niet op kicken als zij laten merken dat ze weten dat wij morgen en vanavond hoegenaamd de koningen eren. Bier?). De toetsenist die vanwege de synths op het nieuwe album mocht opdraven kon wanneer hij niet nodig was ook weer van het podium vertrekken, zoals dat tegenwoordig wel vaker het geval is bij indiebands die niet weten hoe ze hun onlangs toegevoegde electronische uitspattingen anders live ten gehore moeten brengen.
Maar Karen O sprong, danste, stripte, lachte en glunderde als een meisje van 16. Dat ze goed bij stem was bleek wel bij opener “Runaway” van hun nieuwe album “It’s Blitz!”, die erg goed uit de verf kwam en meteen voor kippenvel zorgde. Karen O droeg bij aanvang een groot katoenen gewaad met vierkante vleugelachtige stukken stof aan de armen en Amerikaans Indiaanse patronen er op. Halverwege het tweede nummer Phenomena ging dat gewaad gelukkig uit en bleek ze een uiterst kort en glimmend rokje aan te hebben boven een vreemde strakke horizontaal-gestreepte legging. Of zo, ik heb er geen verstand van. It was hot.
Show & Decor
Gevoel voor show hadden de Yeah Yeah Yeahs in ieder geval zeker, vanavond. Achter het podium hing een enorme zwarte doek, met daar op kringen van zilver glitter die bij elke andere lichtkleur bijpassend oplichtten. In het midden van al die kringen hing een groot plastic oog van een doorsnee van pak hem beet 3 meter, dat prangend de zaal in keek en zelfs sporadisch als percussieinstrument diende. Naast een uiterst strakke lichtshow werd het concert ook nog opgeleukt met goed-getimede confettikanons (ja echt) en een heuze confettisneeuwbui. Het beste showmoment was allicht nog dat toen de band na de gebruikelijke stop met “Heads Will Roll” op de proppen kwam, eigenlijk het enige nummer van het nieuwe album dat ‘echt dansbaar’ was. Karen O kwam op in een wit/beige masker en drukte bij aanhef op een knopje achterop, waardoor fluorescerend roze kringen op het masker verschenen. Foto’s volgen nog. Misschien.
Punk & Synth
Het concert in Paradiso vanavond nodigt duidelijk meer uit tot het bespreken van het uiterlijk vertoon dan het bespreken van de muziek. Want hoewel Karen O, als gezegd, goed bij stem was, kon van de band niet altijd het spreekwoordelijke zelfde worden gezegd. Drummer Brian Chase drumde vrij strak maar zonder veel emotie, en gitarist Nick Zinner zat er zelfs af en toe gewoon naast.
Dan de tracks zelf. Een echt punk/garage-bandje zijn Yeah Yeah Yeahs niet meer na het synthgedreven derde album, maar nummers als Black Tongue, Pin, Y Control en Date With the Night hakten er nog altijd heerlijk vuig in. Het ondervertegenwoordigde tweede album kon met 2 tracks (Phenomena en Gold Lion) wel wat meer waardering krijgen; het was duidelijk dat het publiek ook dit album kan waarderen. Nog een kippenvelmomentje voor mij persoonlijk was toen “Dull Life” (mijns inziens het beste nummer van “It’s Blitz!”) werd ingezet. Helaas geen “Shame and Fortune”.
Toegiftopener “Heads Will Roll” deed het goed, en het enige wat het publiek nog te wensen had waren “Maps” en “Date With The Night”, en die bleven uiteraard ook niet uit. Verrassend doch erg mooi was de toned-down versie van “Maps”, zonder de karakteristieke drumpartij, met alleen accoustische gitaar en Karen’s stem. Voor aanvang van het nummer meldt ze: “We’re gonna tone it down a little, with a Yeah Yeah Yeahs LOOOOVE SOOONG on Queen’s Night”, wat ze op bijna Björk-achtige wijze er uit brulde, overigens niet voor het eerst vanavond. De tekst van “Maps” werd door het publiek schuchter met een gekalmeerde Karen O meegezongen: “Wait.. They don’t love you like I love you..”. Afsluiter “Date With The Night” deed het geweldig, en zorgde voorin zelfs voor een bescheiden pitje. Fantastisch moment, die eerste keer dat Karen “I GOT A DATE WITH THE NIGHT!!” gilt.
Sterke show, met een qualitatief iets minder sterke band. Maar dat mocht de pret niet deren, een vol Paradiso kon naar huis, een week lang smoorverliefd op Karen O (die kont!). Yeah Yeah Yeahs heeft zich nu toch zeker gevestigd in het rijtje Interpol-Bloc Party-Arctic Monkeys-Strokes en wat al niet meer. Nu alleen nog zorgen dat die nieuwe synthgedreven nummers live beter uit de verf komen. Leuke avond!
Setlist:
Runaway
Phenomena
Black Tongue
Kiss, Kiss
Dull Life
Gold Lion
Miles Away
Skeletons
Hysteric
Pin
Zero
Y Control
Heads Will Roll
Maps
Date With The Night
Tom Tom Vissers