http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/JamesWantsToKillHimself.png?t=1275846119

Artık hiçbir beklenti kalmadığında, tüm ümitler tükendiğinde, seni mutlu eden tek bir şey kalmadığında, bugünün dünden farkı olmadığında, yarının da da bugünden farksız olacağını bildiğinde, aldığın her nefes sana acıdan başka bir şey vermediğinde ve artık acıya dayanacak gücün kalmadığında gitme vakti gelmiştir. İnsanın dalgın bir şoförü, maç sonrası bir maganda kurşununu, Beyoğlu’nun arka sokaklarında boş sayılacak bir cüzdan uğruna çekilen bir bıçağı veya doktorları zengin edecek bir hastalığı beklemeden kendi ölümüne karar vermesi en doğal hakkı değil midir? Artık hayat yaşanır olmaktan çıkıp kendini sürekli tekrarlayan bir işkenceye dönüştüğünde ölmeyi tercih etmek hakkımız değil midir?

Genelde insanlar sevdikleri(ni…

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/IndianaJamesandtheLostLove-1.png?t=1275234123

Gerçek aşk hayatta bulabileceğimiz en büyük hazine. Ne yazık ki bazen sevgilinin kalbine ulaşmak Sultan Süleyman’ın hazinesine ulaşmaktan daha zor, hatta imkansız olabiliyor. Hayatınızı onun mutluluğuna adayabileceğiniz, her şeyin üstünde tutabileceğiniz insanı veya sizi bu şekilde seven bir kişiyi bir kez bulunca da artık aramaktan vazgeçmek ve bu aşkı korumak, yaşatmak için çalışmak, değerini bilmek lazım.

The Fray - You Found Me

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/LeavingIstanbul.png?t=1274826917

Bir geceliğine de olsa Istanbul’dan gitmek. Her şeyi geride bırakıp aslında olmayı istediğim yerde olabilmek, o olmuyorsa da hiç olmamak. Ben Sanderson Las Vegas’tan ayrılmanın etkili bir yolunu bulmuştu kendince. Bu gecelik onu kendime örnek alıp fiziksel olarak olmasa da zihnimde zaman ve mekan hapishanesinden kurtulmayı umuyorum. Belki böyle böyle kendimden, düşüncelerimden, duygularımdan uzaklaşmayı, kendimden “gitmeyi” de öğrenirim zamanla.

hollowblue - Io bevo (featuring Anthony Reynolds)

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/TotheEmptyhouse.png?t=1274736516

Kalkıyorum, evin içinde dolanıyorum
Buzdolabına gidiyorum, açıyorum
Dolap soğuk, dolap boş
Ümitsiz evin içinde dolanıyorum
Kendimle konuşuyorum, kendimi duyamıyorum
Kendi kendimin radyosuyum, kendimi kapatıyorum

Kendimi anlamak isterdim
Ama bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum
Temeller eksik
Ah, kalbime akıyor
Kafam döşenmemiş ve boş
Ah, pencerede çiçek yok
Televizyonun ne rengi var ne sesi
Kendimi yaşanmamış hissediyorum

Aynada sadece bir surat
Kendimi sorguluyorum, cevap vermiyorum
Sessiz bir görüşme
Hiçlik bütün ayrıntılarda gizli
İçimde tüm odalar boş
Ben de üstelik
Ah, kalbime akıyor
Kafam döşenmemiş ve boş
Ah, pencerede çiçek yok
Televizyonun ne rengi var ne sesi
Ne rengi var ne sesi
Kendimi…

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/JamesandtheGiantVoid.png?t=1274639510

İnsanın alıştığı şeylerden uzak kalması, uzak kalmak zorunda olması hayatı olduğundan daha da zor hale getiriyor. 13 yıl beraber yaşadığın kedinin ölmesi, sevgiliden ayrılmak, şehir değiştirip arkadaşlarından uzak kalmak, hepsi aşağı yukarı aynı etkiyi yaratıyor. Hep bizim için orada olacağını varsaydığımız kişilerin, şeylerin hayatımızdan çıkması büyük bir boşluk hissi yaratıyor. İnsan kime, neye güvenebileceğini şaşırıyor, kendinden bile şüphe duymaya başlıyor. Birden bire her şeyin anlamı değişiyor. Sanki hayatı sil baştan öğreniyormuşuz gibi her şey yeniden tanımlanıyor. Aslında bizi tamamlayan, bizi biz yapan şeylerin, kişilerin neler olduğunu, kimler olduğunu ancak onları kaybettikten sonra anlıyoruz.

İlle de düet versiyonu, çünkü birinden…

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/IceCage.png?t=1274131604

İnsan sevgisizliği hissettiği zaman kendini buzdan bir kafese kapatılmış gibi hissediyor. Ruhu donuyor. Dahası, aynı sevgisizlikle söylenen her kelime buzdan bir sarkıt gibi saplanıyor insanın kalbine. Kendi sevgisinin sıcaklığı bile yetmeyince bu buzdan duvarları eritmeye, insan çaresizce teslim oluyor soğuk sessizliğe.

Travis - Colder

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/OLoverWhereArtThou.png?t=1273976229

Şekersiz üzüm suyunu dolaba kaldırıp yerine şarap açtığı anda insanın aklından geçen ilk soru. Yoksa önce soru aklından geçiyor da şarabı mı sonra açıyorsun?

Jeff Buckley – Lover, You Should've Come Over

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/DarkDays.png?t=1273942584

Özlemekle, alışmaya çalışmakla geçen günler. Telefon çalsın, bir mesaj gelsin, gününü aydınlatacak bir şey olsun diye beklersin. Karanlıkta kaybolmuş gibisindir. Ucunda ışık bile görünmeyen bir tünelde yolunu bulmaya çalışıyor gibi, ne tarafa gideceğini bilmeden amaçsızca ilerlesin. Aradığın tam bir çıkış bile değildir, sadece o çıkışın nerede olduğunu tahmini olarak gösterecek, seni biraz yönlendirecek bir ses olsun yeter.

Doves - Darker

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/NoCountryForLoneMen.png?t=1273868443

Tanrıyla yaptığın pazarlıklar da sonuç vermeyince artık şeytana ruhunu satmaya hazırsındır. Kaç yıl süreceği belirsiz bir ömür boyunca mutlu olmanın karşılığında ruhunun sonsuza dek cehennemde yanmasını kabullenirsin.

Bell X1 – I'll See Your Heart And I'll Raise You Mine

http://i189.photobucket.com/albums/z238/JamesChoice/APortraitoftheArtistasaLoneManKopie.png?t=1273605558

Sıkıntı insana neler yaptırıyor. Anlamsız bir şekilde evin içinde odadan odaya yer değiştirirken birden gözünüz duvardaki minik bir çatlağa takılıyor. N’olmuş acaba diye gereksiz bir şekilde tırnağınızın ucuyla minik çatlağı yoklarken birden kendinizi nalbura minik bir servet öderken bulabiliyorsunuz. Alçı, boya, fırça, rulo, yere sermelik naylon derken kolunuzun altında bir sürü malzemeyle eve dönersiniz. Daha geçen yaz, benzer bir şekilde başlayan bir boya macerasıyla salonu boyadığınıza aldırmadan, bir ton daha koyusu zaten daha güzel olur diye kendinizi avutup başlarsınız boyayı karıştırmaya. Ayak altında rahatsızlık vermesin diye odanın ortasına topladığınız eşyaların etrafını 2 – 3 kez tavaf ederek boyarsınız duvarları.…